sábado, 18 de enero de 2020

Un año después, el blog todavía estaba allí


fotos: hiro

Coincidencias curiosas. Hoy hace exactamente un año de mi último post. En esa última entrada me proponía, como deseo de Año Nuevo, no olvidarme; y además, intentar actualizar más a menudo el blog. ¡Juas!
¿Resultado? Salta a la vista. Un año de ignorancia bloguera y yo, tan perdida como siempre.
Empiezo a asumir que este estado de insatisfacción permanente y de duda perenne es la esencia misma de la tan aburrida adultez (por cierto, que palabra más fea). 

¿Y que ha sido de mí este último año? Bien, todo sigue más o menos igual. 
Intente vivir "mi vida en Re" y casi lo consigo durante unos meses. Encontré un trabajo que me gustaba bastante, un jefe que confiaba en mí, una responsable que me adoraba, buenos compañeros... Pero un sueldo tirando a bajo y un horario de mierda con un solo día de descanso semanal. 

Entonces encontré otro curro. Mucho mejor pagado, de lunes a viernes y con horario intensivo. La pega: no me gustaba y me dejaba tan agotada que el resto del día no servia para nada. 
Tengo asumido que siempre he sido y seré un desastre en el tema laboral.

Sea como sea, he tenido la sensación de haberme pasado el 2019 trabajando sin parar. Ni vacaciones de verano, ni tiempo para escribir, ni leer, o disfrutar de nada. 
Con el 2020 empieza otra etapa totalmente incierta. Pero, sorprendentemente, este hecho -hablando vulgarmente- me la trae floja. Estoy en modo pasotismo total. También puede ser que el puto frío o el invierno me ayuden a verlo todo de vuelta. 
Aunque un paseo de mediodía por la playa, con un solecito digno de una primavera, haya hecho que algo se despertara tímidamente dentro de mí.

Lo único que ha renacido de momento, y con fuerza, ha sido mi pasión por la lectura. 
Comencé el año terminando Conversaciones entre amigos, de Sally Rooney. Hacía tiempo que tenía ganas de leer algo de esta autora (también le tengo ganas a Gente Normal), y debo decir que me ha gustado más de lo que esperaba, sobretodo después de algunos días de haberlo terminado. 
También me ha ha apasionado el estilo narrativo de Annie Ernaux en La mujer helada (de ella también tengo pendiente Los años). 
Ahora estoy a punto de terminar Llum (Luz, en su edición castellana) de Elisabet Riera. Una novela que narra la relación amorosa entre una mujer de 40 años y una niña de 12. Lo sé, el argumento suena inmoral y una versión femenina de Lolita, pero extrañamente el libro es mucho más que eso. Simplemente leedlo y me entenderéis. 
Y después vienen todos los libros de la foto:


Por cierto, ahora me doy cuenta que los tres últimos libros que he leído, y los que tengo pendientes, son todos escritos por mujeres. 

Musicalmente el 2019 ha sido bastante pobre. No he tenido ni tiempo, ni ganas de escuchar música nueva o explorar nuevos horizontes musicales. ¿Me estaré haciendo mayor? 
La única novedad que me ha acompañado estos últimos seis meses, y que he ido desgranando canción a canción según mi estado emocional variante, ha sido Fans del Sol de Oques Grasses.

En fin, no prometo actualizar más a menudo; aunque mucho peor que el año pasado ya no lo podré hacer, ¿verdad? 


14 comentarios:

  1. Hòstia què bo! M'acabo d'acabar (valgui la redundància...) 'Gent Normal' fa una estona i m'ha encantat! Porto tancat a casa des de dilluns pel temporal, però de la setmana vinent no passa, eh? ;)

    PD: Bentornada per aquests móns!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. En serio?? jajaja Bé, de fet és el llibre de moda. Fa temps que me'l vull llegir perquè n'he escoltat crítiques molt bones.
      Coi de "Glòria"! vaja destroses ha deixat:( I això acaba de començar, benvinguts al canvi climàtic. El món s'acaba, ara sí...
      Però abans que passi quedem, eh?

      Pd: merci guapo!

      Eliminar
    2. Ah, sí? Doncs no tenia ni idea! El vaig veure a la llibreria que tu saps prop de casa meva, em va cridar l'atenció pel títol i la sinopsi, i el vaig comprar de manera impulsiva per endur-me'l a on tu també saps que vaig anar a desconnectar aquest passat Nadal... ;)

      Eliminar
    3. Ha quedat clar que jo ho sé TOT! jajaja M'encanta aquella llibreria... Ei, em podràs deixar el llibre, please?? :D

      Eliminar
  2. Yo ya hace unos buenos años que solo leo a mujeres, me gusta el pensamiento femenino de sus narradores o narradoras, además se acerca más a mí el tipo de lectura. Eso no quiere decir que lea libros escritos por un hombre si son muy recomendados o si hay algo que me atrae.

    Per cert, vaig a apuntar-me els llibres dels que parles. Gràcies per les recomanancions.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sin quererlo, yo hago lo mismo. Tantos años leyendo "hombres" es refrescante leer el mundo desde otro punto de vista más cercano al mío.

      Espero que els gaudeixis! Ja em diràs! i si tens alguna recomanació, ja saps ;)

      Eliminar
  3. Del color de la leche. Nell Leyshon. Narrativa Sexto Piso (Ya me dirás)

    ResponderEliminar
  4. El blog seguía allí y tus "fanses" también! Mola tornar-te a llegir!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Merci!!:D ara em dono compte de lo molt que ho enyorava...

      Eliminar
  5. Bueno, ¿tenemos que esperar una año más? Pregunto.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. jajaja espero que no! ;) a ver si puedo actualizar pronto.

      Eliminar
  6. Holaaaaa de nou! Quin bé tornar a llegir-te!
    Al final, la vida es más lista que nostros, al final todo llega por algo supongo.

    Yo he perdido el hábito de leer, tengo un montón amontonados y me cuesta. Me guardo tus recomendaciones :)

    Besets

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gràcies Pio!! :D
      Eso me digo yo, que las cosas llegan para algo y de todo se aprende.

      Yo también había perdido un poco el hábito (tanta serie pendiente no ayuda). Espero que las ganas de lectura te vuelvan a atacar pronto ;)

      Petonets

      Eliminar