martes, 23 de octubre de 2012

Ser o no ser hipster


hipsters en pleno brote

Mi hermana pequeña, cuando quiere chincharme me llama "hipster" o "moderna" (antes me llamaba "friki") porque según ella rehuyo de todo lo mainstream, miro cine asiático y europeo subtitulado, y me gustan los grupos de música "raros".
El otro día, en la cena de hermanas, me llamo "hipster" y el trabajo fue nuestro para explicarle a mi hermana mayor lo que significaba ser una moderna (si aún no lo sabéis este vídeo os puede ser de ayudar). Aunque admito que comparto algunas características con las modernas, no me considero una: no visto como una nerd, no soporto su superficialidad, no soy vegetariana, no llevo gafas de pasta (aunque Id quiere que me compre unas porque dice que con ellas me parezco a Rachel Maddow), etc.

Pero una serie de sucesos me han hecho ver que tal vez mi hermana pequeña tenga algo de razón...
Hace unas tres semanas entré en una librería con mi hermana y ante una montaña de libros con tapas negras me dijo: 
-¿Las sombras de quién? -respondí yo.
-¿En serio me estás diciendo que nunca has oído hablar de estos libros? pero si son un fenómeno mundial.
-Pues no.... -contesté un poco sorprendida.
Cuando me explicó el argumento de la trilogía me quedé un poco alucinada, aunque me recordó vagamente a la doble novela de Ruth Gogoll Una isla para dos, salvando mucho las distancias claro, y sin tanto BDSM. Googleando he leído críticas favorables y otras muy negativas sobre estos libros. Mi hermana los quiere leer, pero yo paso, la literatura erótica heterosexual no es que sea precisamente de mi interés... Pero desde que me enteré del fenómeno de las sombras de Grey no paro de ver los libros hasta en la sopa, y aún queda por llegar la adaptación cinematográfica, que seguro batirá récords. 


Segundo caso de desconocimiento "mainstream". Incredulidad de mi hermana 3 y cuñado ante mi ignorancia total sobre la nueva canción de Shakira. "¿En serio no has oído nunca Addicted to you?" y a continuación mis orejas sufrieron el intento de mi hermana de cantar el tema. Supongo que eso me pasa por escuchar icat fm y no los insufribles 40 principales...
En cambio, cuando en la tele hablaban del nuevo disco de Charlotte Gainsbourg y yo comenté que la actriz y cantante era hija de Serge Gainsbourg y Jane Birkin, cara de perplejidad de toda mi familia en la mesa. "¿Serge qué? quiénes son esos dos?" nadie lo sabía. Y a continuación intento frustrado por mi parte, y consiguiente pérdida de dignidad, al intentar cantarles el famosísimo Je t'aime moi non plus. No les sonaba para nada, dijeron.
Tercera situación. Hasta hace un mes desconocía por completo que era "Jersey Shore" y después de saberlo sé que podía vivir perfectamente sin conocer semejante bazofia televisiva. Mi hermana pequeña es superfan del reality y ahora también sigue su adaptación made in Spain, Gandia Shore. Si no sabéis de que os hablo, por favor, no intentéis averiguarlo (nótese que no he linqueado ninguna referencia).

Y para terminar, tener 2 facebooks, 2 tumblrs (mucha gente no sabe ni lo que es), 2 blogs y  un pinterest ya me acerca más a ser una moderna que una persona "normal". Por suerte aún no tengo ni twitter, ni un videoblog...
Y todo eso me viene perfecto para comentaros que tengo un blog nuevo, esta vez en catalán. Bien, es un blog compartido con Idgie. Hace tiempo que queríamos hacer algo juntas, y nos pareció una buena idea unir nuestras dos pasiones en un proyecto común. Así nació Yashica és nom de dona, un blog compuesto por sus fotos y mis textos (de ficción) en un intento de buscar un diálogo entre ambos mundos. 

Ah! y por si no había quedado claro -y a pesar de lo anteriormente dicho- no, no me considero ni una moderna ni una hipster. He dicho.

13 comentarios:

  1. Sort amb Yashica! Te molt bona pinta.

    Jo visc a 3000 km de Catalunya i fins aqui m'ha arribat el tufillo de Gandia Shore. Sense comentaris.........

    Continua aixì, vivint "fuera del rebaño", es molt més sa. I adoro els discos d'en Serge dels anys 60, sobre tot "Couleur Café" :)

    ResponderEliminar
  2. jajajajaja jo ja m'he perdut fa estona amb tanta "palabreja"...:D
    Després l'hi donaré una ullada al nou blog! amb vosaltres dues juntes segur que no té desperdici!!

    Petons!

    ResponderEliminar
  3. Ahora mismo me siento híbrida :p


    Besis!!

    ResponderEliminar
  4. jajajajjajajajaj es q comparades amb ta germanes ets molt moderna!!!!!
    jo només diré una cosa, la meva manta de quan vaig nàixer és la de quadres vermells dels hipsters en pleno brote de la foto,jajajajajjaj... (sembla q li hagi robat el mantell del pícnic a sa mare)

    ResponderEliminar
  5. jaja! M'identifico al 100% amb el que expliques! Moltes vegades la gent flipa quan em parla de gent suposadament famosa o programes/llibres súper populars dels que no he sentit parlar en ma vida! I em sento molt orgullós d'aïllar-me i ignorar segons quines coses que no m'interessen en absolut ni m'aporten res. I si volen etiquetar les meves inquietuds, que ho facin. Me la bufa completament!

    (ara tafanejo el vostre nou blog!)

    ResponderEliminar
  6. Luce Bian:
    Gràcies! ja veurem com gestiono el temps per actualitzar dos blogs!
    Estic per desintonitzar MTV (tampoc la miro mai), però quan faig zapping vulgui o no vulgui sempre acabo veient alguns dels dos Shores.
    Sempre m'ha agradat ser l'ovella friki de la família així que no hi haurà problema ;)

    Pd: "Couleur Café" m'encanta! llàstima que aquesta no l'hagi versionat la Sole.


    Le chatnoir:
    jajajajaja el mateix li va passar a ma germana. Com diu la Moderna de Pueblo si no saps el que vol dir "mainstream" és que ho ets,jajaja
    Gràcies! espero que t'agradi :)

    Petons!


    Dalicia:
    Comparto tu sentimiento! jajaja
    Gracias por pasarte por aquí :)

    Besos!


    idgie:
    a que sí?? jajajajaja imagina si fos una "hipster" autèntica, fliparien!
    Segur que li ha robat! no veus que això de portar una manta de pícnic dels 70 és molt vintage, retro i moderno? has de recuperar la teva manteta i posar-te-la per anar al Sónar.


    dEsoRdeN:
    Som pastats! jajaja L'altre dia mirava la tele amb una de ma germanes (feien un programa de cotilleos) i no coneixia a ningú! i el feliç que visc sense saber qui és determinada gent, sense escoltar segons quina música, ni llegint bestsellers!
    L'aborregament no va amb mi, però la gent pren aquesta actitud com esnobisme intel·lectual o ves a saber què. Com dius tu, me la bufa!

    (espero que t'agradi)

    ResponderEliminar
  7. ¡Genial! me he reído sí señor. Yo tampoco conocía las 50 sombras de Grey hasta que me hablaron de la novela, a mí me recordó un poco a Nine 1/2 Weeks (mejor la película que la novela) y a partir de ahí lo que tú dices, me la encuentro hasta en la sopa.
    Yo no se qué soy, lo que no me gusta es el encasillamiento, de las etiquetas siempre huyo.
    Fantástico como lo has escrito, besos de chicanocatalogada :P

    ResponderEliminar
  8. Galia B:
    Tienes razón, se parece a "Nine 1/2weeks" (no sabía que también existía la novela). No falla, cuando te fijas en algo después lo ves en todas partes. Y ya verás cuando llegue la película! Al menos ha servido para visualizar y normalizar algo que ya se medio sabía: que a las mujeres les encanta leer literatura erótica (y ahora lo hacen sin avergonzarse).
    No sé por qué a la gente le gusta tanto encasillar a las personas. ¿Por qué así no se sienten amenazados? no sé... yo también odio las etiquetas y procuro no asignárselas a los demás; porque tras una etiqueta suelen venir siempre los prejuicios.
    Me alegra que te haya gustado el post! :)

    Besos descatalogados!

    ResponderEliminar
  9. Yo estoy a caballo entre ambas tendencias... como veo muy poca TV y pocos programas en función de con quien quedé estoy completamente OUT en dichos temas. Y por contra cuando alguna vez he ido con mi hermano y sus amigos tb estaba absolutamente fura de onda de tantas modernidades...

    En definitiva sé muy poquito de todo, que se le va hacer!!!

    Bon cap de setmana!!!

    PD: Jo he caigut en la trilogia de 50 sombras, lectura fàcil pero al final massa repetitiva.

    ResponderEliminar
  10. Tampoco me considero yo una moderna pero de siempre he escuchado música no comercial, he huido de los 40 principales, de la tv, he leido, visto y escuchado temas desconocidos para la mayoría de los que me rodean. G. y yo hacemos buena pareja pues de siempre hemos trazado nuestra línea de vida que por otro lado es muy normal pero no del montón.
    No he leido "las sombras ..." pero una buena vecina, no aficionada a la lectura, se ha tragado la trilogía en un pis-pas y si sirve para mejorar tu vida sexual y para que le gente se vaya al sobre con un libro, me parece cojonudo aunque sea un bodrio.
    A mí me encanta tu estilo, tu linea de vida, es tuyo y no por ello tienes que pertenecer a un grupo.
    Besos;) B52s

    pd. Terminaré hablando catalán para poder seguiros :D

    ResponderEliminar
  11. M:
    Como decía Aristóteles -creo- lo mejor es siempre el término medio. Así que estás en el lugar ideal! Y además, saber un poquito de todo es mejor que saber mucho de algo y nada del resto ;D
    Yo también veo poca tele, sólo las noticias y a veces ni eso (para saber lo mal que va el mundo...)

    Molts petons maca!!

    Pd: tu també?? nooo!;p


    B52s:
    Comparto contigo esa manera de entender la vida. Lo importante es no aborregarse, mantener un criterio de vida coherente y con inquietudes intelectuales. Al menos eso es a lo que yo aspiro.

    Como decía uno de mis profes de literatura lo importante es leer, ya sean tebeos o revistas. Lo que cuenta es crear un hábito de lectura que luego cueste dejar. La de libros malos que habré leído hasta crearme un criterio!

    Y a mi me encanta el tuyo! lo importante es no perder lo que nos hace únicos.
    Besos cálidos :)

    Pd: jajajajaja el català és fàcil! ;D

    ResponderEliminar
  12. Déu meu, quin horror de gent aquests especimens de la foto! Desgraciadament Barcelona n'està ple.. En el fons em fan gràcia i pena a la vegada, com quan estàs a alguna projecció de cine de la Filmo i el tio de dues files més enrere aixeca el to més de lo normal perquè tothom en un radi de 500m sàpiga que ell és una persona molt culte que a més no es perd cap exposició al Centre Pompidou i ha vist totes les pelis de l'extensa filmografia del Godard. Aquesta necessitat és ben penosa..

    Porto sent semi-vegetariana 10 anys (vamos, que l'únic que no menjo són carns vermelles. Sí, porto 10 anys sense provar el pernil ibèric i no m'he mort..jaja), suposo que a aquelles alçades ningú confiava en que allò era un pas per ser modernilla del segle XXI. Parlant d'aquests temes he hagut de sentir coses com "no menjo carn perquè em fan pena els animals, però sí que menjo peixos" (....)

    Hi ha moltes coses rotllo Jersey Shore que em sonen perquè algú o els programes de zapping me'n parlen però m'ho prenc com una manera de conèixer la societat on vivim i apreciar més les altres coses. Crec que tampoc fa mal aquest poc "coneixement" antropològic..

    i ara ja deixo de fumar-me totes les publicacions que m'havia perdut jajaja. vaig a fer un te, que avui ve de gust..

    per cert, vas anar al concert del Joan Dausà que et vaig comentar? a mi se'm va passar :S

    ResponderEliminar
  13. Anna K.
    Barcelona és un niu de hipsters! sobretot durant el Sónar! a mi també em provoquen una barreja de pena i gràcia.
    Jajaja en algunes exposicions m'he trobat amb escenes molt semblants a la que expliques de la Filmo! pobrets modernos... necessiten que algú valori la seva modernó.

    10 anys sense provar el pernil ibèric???!!!! jo no podria! l'adoro! en canvi, amb els anys, cada cop menjo menys carn (solament pollastre i porc) i més peix. I això que de petita l'odiava. Realment no necessitem menjar tant, ni tanta carn.

    Sobre programes rollo Jersey Shore, como diria ma mare, el món està fet perquè hi hagi de tot...

    Aquest te ha vingut acompanyat d'algun muffin? ;)

    Al final no vaig poder anar al concert d'en Joan Dausà! :( em va fer una ràbia! a veure si no em perdo el de la Maria Rodés :)

    ResponderEliminar