viernes, 4 de enero de 2013

2013


Ayer se acabó el feliz "secuestro" y por fin vuelvo a actualizar. Y es que como le digo a Idgie, medio en serio medio en broma, estar con ella es perjudicial para este blog. Si algún día conseguimos vivir juntas tendré que ser muy disciplinada para que este espacio no muera de inanición.

Como si la última frase de mi post anterior hubiera sido un augurio, pude comprobar literalmente que mi cuerpo todavía no estaba "para trotes" en el viaje en coche que me llevó hasta la miniciudad de Idgie. Los primeros 30 kilómetros fueron un suplicio para mi cicatriz; es lo que tiene ser de un minipueblo al que sólo confluyen carreteras mal asfaltadas. Quizá era demasiado pronto para un viaje en coche, pero las ganas de huir y de pasar unos días con Id pudieron con todo. 
Creo que me podría acostumbrar a que me mimaran tanto, porque Idgie me ha cuidado de maravilla, tan bien que no me dejaba ni pisar el suelo. Le encanta mi cicatriz nueva, le ha tomado fotos y la ha vuelto a coser a base de pequeños besos (creo que empiezo a estar un poco celosa de ella...)
Arale vino a cenar y recibí una visita inesperada. Me vino a ver Mr. Misántropo, el amigo más sarcástico y mordaz de Idgie. Ella alucina porque Mr.Misántropo, como su nombre indica, parece odiar a todo el mundo pero en cambio siente un especial cariño por mí. Idgie dice que no sé que le hago pero Mr. Misántropo me adora, jaja A mí me cae simpático, porque detrás de tanta mala leche intuyo a un ser solitario y tierno.

El domingo Idgie me mimó todavía más y me invitó a comer a un restaurante y por la noche, me llevó a ver Los Miserables (fantásticas actuaciones pero a mi gusto a la película le falla la dirección).
El último día del año lo pasamos en Gràcia, en casa del primo de Idgie. Para despedir al 2012 nos fuimos a desayunar a lo grande a La Nena (suerte que el piso estaba a dos calles porque mi velocidad de paseo era la de un abuelo). 
Por la noche celebramos el fin de año en familia. Fue una cena agradable y tranquila con mucha charla política y lingüística. Nos tomamos las uvas, brindamos por el nuevo año y nos fuimos a dormir pronto. Eso de salir en fin de año es demasiado mainstream para mí (bien, la verdad es que todavía no tenía el cuerpo para fiestas y alcohol).
Al día siguiente volvimos a tener comida familiar, pero esta vez también vinieron la hermana de Idgie, su pareja y el Intocable; y eso supuso un elemento de distorsión. Me explico. Mi cuñada ha pasado de estar obsesionada con el reiki a ser una vegana radical e integrista. Cuando mi suegra sacó el segundo plato a la mesa, fricandó (carne de ternera estofada), estalló una tormenta silenciosa. Miradas sufrientes de mi cuñada al vernos masticar carne y discurso chantajioso-emocional a su compañera de mesa, es decir yo, para que se sintiera culpable mientras comía su plato. La historia acabó en una charla entre lágrimas entre mi suegra y mi cuñada en la cocina. Por suerte todo se solucionó y mi suegra nos deleitó con un miniconcierto de villancicos al piano.
Por la tarde, Idgie me llevó a jugar al quinto, una especie de bingo muy raruno al que juegan en su pueblo y alrededores. Toda una experiencia. Una sala enorme con gente de todas las edades, un hombre con pinta de capellán cantando números, y la gente, a su vez, respondiendo con una frase que rima y poniendo una especie de judía seca en el número indicado en sus cartones de bingo.

Con todo, aún no soy consciente de que hayamos cambiado de año. En general estas fiestas navideñas me están pasado sin que haya tenido mucha consciencia de nada. Ha sido raro. Así que he empezado el 2013 un poco apática y desubicada. Y después de haber pasado una semana fantástica con Idgie, con una sensación de vacío extraña. Pero don't worry, estoy bien.


13 comentarios:

  1. Estupendo resumen, y como siempre despiertas una envidia sana en mí. Me alegro que ya estés más o menos recuperada, aunque no me extraña, con esos mimitos de Id… desde luego es un gustazo tener a alguien que cuide así de ti.
    Es curioso, yo tampoco he sido muy consciente de estas fechas navideñas, y sí, hemos cambiado de año pero para mí es como si diciembre se hubiese alargado, nada ha cambiado.

    Espero que las cosas nos vaya mejor a todos este 2013, yo seguiré por aquí, disfrutando de las cosas que escribes. Dos besos, uno para ti y otro para tu cicatriz ;-)

    ResponderEliminar
  2. Galia B.
    Podría acostumbrarme a tanto mimo, jaja la verdad es que ayuda mucho que te cuiden así ^^

    Con el día de Reyes se han terminado las fiestas y para mí es como si no hubieran pasado. Con el cambio de año me pasa como cuando cumplo años, que hasta que no me acostumbro estoy dos o tres meses diciendo y escribiendo mi edad anterior. Además, aún tengo la idea escolar que el año empieza en septiembre y no en enero. La parte buena es que a partir de Navidad los días empiezan a alargarse y eso ya me pone de buen humor :)

    Espero que tú también estés totalmente recuperada y que este 2013, por lo menos, nos traiga salud y amor.
    Besos nada efímeros! ;)

    ResponderEliminar
  3. Consigues que lea tu post con una sonrisa continua que dura de principio a fin:
     ... "Le encanta mi cicatriz nueva, le ha tomado fotos y la ha vuelto a coser a base de pequeños besos (creo que empiezo a estar un poco celosa de ella...)"...

    Has tenido un comienzo de año envidiable con un feliz "secuestro" lleno de mimos, cuidados y cariños. Tb. a mí me entraría un poco de bajón pero con las pilas casi cargadas y con la ilusión de vivir juntas, que lo conseguiréis, te va a dar igual haberte enterado del paso del año o no. Lo mas importante es que te recuperes al 100% , o sea, arriba ese ánimo ;)

    Un fuerte abrazo, B52s!

    ResponderEliminar
  4. Aunque las navidades han sido rarunas lo que prima es que las has disfrutado con los tuyos y sobretodo con Id. Que te ha hecho pasar unos momentos inolvidables y te ha cuidado como a su reina!

    Petons d'any nou!

    PD: Esa era la chocolatería que me comentaste? Que chula!!

    El Quinto es lo mejor del mundo mundial!! jajaja
    Este finde hacemos uno solidario en mi city. Os apuntáis?





    ResponderEliminar
  5. Leí el post rapidito ayer y hoy he vuelto para disfrutarlo porque lo vale. Es muy tierno.
    Lo de cumplir años que comentaba Hiro, una vez estuve meses diciendo que tenía unos años sin haberlos cumplido y me dí cuenta horas antes de cumplirlos de verdad ;)
    Hoy ya no he tenido dudas de que estoy en el 2013: asuntos de (no)trabajo. Salu2. Solo

    ResponderEliminar
  6. B52s:
    Me alegra que te haya despertado una sonrisa :)

    Como casi no he sido consciente del cambio de año no he hecho ningún tipo de propósito de año nuevo (¿para qué? si nunca nadie los cumple, verdad?) Sólo espero que el 2013 termine tan bien como ha comenzado; y que ese sueño de compartir casa con Id cada vez esté más cerca.

    Muchas gracias por esos ánimos! :D
    Un beso enorme!


    M:
    jajaja a pesar de que soy más bien republicana, tengo que confesar que me gusta eso de que me traten como a una reina ;D

    Molts petons!!

    Pd: siiii!!! es esa! además el chocolate y todas las pastas que tienen están riquísimas! tenemos que ir!

    A Ceba Town també jugueu al Quinto?? jajaja el quinto és total!!! tot i que a les primeres partides anava bastant atavalada.
    Ojala pugués vindre! m'encantaria i més si és per una bona causa, però aquest finde no estaré a Bcn :( li comentaré a la Manray i a l'Id.


    Solo:
    jajaja eso tiene más delito! mi madre cuando cambia de año automáticamente nos suma un año más a todas la hijas, y eso que mi hermana mayor no los cumple hasta octubre.
    Pues a mí no me gusta eso de año 2013, no sé porqué pero prefiero los años con números pares. Rarezas mías.

    Besos :)

    ResponderEliminar
  7. Tan mimada, cualquiera empieza el año bien eh :) Me alegro de que, cicatrices aparte, vayas estando mejor.

    Un beso

    PD: A mi el 2013 también me tiene un tanto desubicada, como si aún no hubiera empezado a rodar... será cuestión de darle caña ;)

    ResponderEliminar
  8. Gracias Ío!
    Si te pasa como a mí, no te ubicarás en el nuevo año hasta el mes de marzo, jeje
    Sí, será cuestión de darle caña :)

    Besos

    ResponderEliminar
  9. Jajajaja Hiro ¡qué bueno lo de "a pesar de que soy más bien republicana ... me gusta eso de que me traten como a una reina"! A mí también ;) Solo

    ResponderEliminar
  10. Vas estar a La Nena???? jajaja!! Ai, que encara et devia veure sense saber-ho en baixar al súper... ;D

    ResponderEliminar
  11. Solo:
    jajajajaja ;D


    dEsoRdeN:
    Siiii!!! i vaig pensar amb tu! així que tens la sort de viure-hi a prop? enveja màxima! ;D

    ResponderEliminar
  12. Mmmm... a uns... 30 segons, potser? ;P (hi he passat 1000 vegades per davant, però mai m'hi he aturat a berenar... em pot fotre una cleca, si vols)

    ResponderEliminar
  13. dEsoRdeN:
    A 30 segons i no hi has anat mai??!!!:O com diria ma mare: "no tens vergonya de Déu!" jajajaja No saps el que et perds... hi has d'anar a esmorzar, ni que sigui. Però si vols un "brunch" millor a La Fourmi.

    ResponderEliminar