domingo, 24 de noviembre de 2013

smartphobia



Recientemente he descubierto que mis hermanas charlan y comparten fotos entre ellas por whatsapp. Que mi hermana 3, la Gruñona, se haya comprado un smartphone (o un sillyphone como diría el chico desordenado) me ha convertido oficialmente en la sister tecnológicamente "marginada" de la familia.
¿Eso me molesta? un poco en la superficie, pero nada en absoluto en el fondo. Tras comprobar lo enganchadas que están algunas de mis amistades y hermanas al móvil, paso de aceptar esa especie de servilismo o esclavitud moderna que han supuesto apps como WhatsApp y Line. De hecho ya mantengo una relación de amor-odio con mi móvil actual, que vive medio abandonado entre mi habitación y mi bolso. 
En cierto modo (Id, perdona lo que voy a decir ahora) que le robaran el Galaxy a Id fue un alivio porque no me gustaba como ese aparato la estaba abduciendo. Lo único para lo que le hecho en falta es porque me molaba mucho hacer fotos con Instagram (a la práctica la cuenta de Id era casi mía, jiji)


¿Pero vivir pendiente de los malditos mensajitos de los grupos de whatsapp? no way! No tengo nada en contra de los smartphone, pero sí del uso que alguna gente hace de ellos. ¿Por qué vosotros encontráis normal que la gente vaya tecleando por la calle como zombies y ni se aparten cuando te cruzas con ellos? ¿Qué pasa, me he vuelto transparente? tengo ganas de gritarles. Pero lo paradójico de los smartphone es que sirven para todo menos para llamar. Es el primer teléfono de la historia que menos se utiliza como tal. Ahora la gente ya no se llama, se "whasapea".  Y claro, como yo no tengo whatsapp, me he vuelto "una amiga cara": para hablar conmigo me tienen que llamar o enviar un sms (eso que cuesta dinero y mucha gente casi ha olvidado lo que es).
Otra cosa que detesto de los smartphones, es quedar con alguien y de repente encontrarme charlando sola porque esa persona está atendiendo a sus mensajes en lugar de escucharme a mí, que estoy ahí delante. Y eso empieza a ser una epidemia alarmante. La persona física, la que se tiene en frente, ya no es importante, uno debe obedecer ciegamente a ese pitido tiránico, debe leer el mensaje, responder, sin tener en cuenta que ha dejado con la palabra colgando a ese otro amigo que ha hecho el esfuerzo de quedar cara a cara para charlar.


Por lo menos los smartphone han conseguido algo bueno. Ahora en los vagones de tren ya no se escucha la cháchara incesante y las conversaciones inútiles de la otra gente hablando por el móvil (a mí -en cambio- siempre me ha dado vergüenza hablar por teléfono en los transportes públicos). En su lugar, ahora se escuchan constantemente pícaros pájaros piando, como si una estuviera en medio de un bosque frondoso en plena madrugada. Aunque el teclear frenético de mis compañeros de asiento pueda llegar a inquietarme. 
No, definitivamente me importa un bledo -como diría Red Butler- no tener whatsapp aunque eso suponga sentirme excluida de las conversaciones ajenas. No cambiaría mi libertad por el yugo de un trino.

(Vale, lo reconozco. No quiero tener smartphone porque soy débil y sé que si uno de esos aparatitos cayera en mis manos sería la más adicta del mundo). 

Mirad que cosas más chulas se pueden hacer gracias a Instagram.

Nota post-edición: vía facebook me hacen llegar este corto titulado "iDiots", ideal para ilustrar este post.

21 comentarios:

  1. Me ha gustado. Estoy de acuerdo. Hace algún tiempo dejé un comentario de este estilo por ahí. Yo, como tú: para hablar conmigo me tienen que llamar o enviar un sms. Y eso lo hacen quienes me consideran una "cara" amiga y no solo "una amiga cara" ;).
    (bueno, a veces me llaman por otras razones, no solo por ser querida)
    Petons :)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. jajaja muy bueno el juego de palabras ;) aunque para hablar conmigo ya sabes que algunas veces hace falta más de una llamada, porque paso tanto de mi móvil, que ni me entero.

      Petons! :)

      Eliminar
  2. Yo ya he sido abducida por la secta de los smartphones y aunq la mayoría de las veces procuro olvidar el móvil cuando estoy acompañada, no lo hago cuando hay confianza (lo q vienesiendo en familia). Resultado? Soy una mal educada y aunq soempre piensas no lo haré más acabas cayendo de nuevo.
    Pq casualidad, Murphy o ladivina providencia siempre recibo los mensajes a las horas de las comidas.
    Creo que ahora se puede intagramear desde el PC!! No está todo perdido, podéis volver a publicar vuestras fotos!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Noooo!!! vuelve!! jajaja mientras seas consciente cuando hacer y dejar de hacer caso a tu móvil aún hay esperanza jeje
      En mi casa lo tendrías crudo. Mi madre no soporta ver a nadie con el móvil en las manos, así que está terminantemente prohibido sentarse con él a la mesa.
      Ese Murphy es muy puñetero... siempre lo puedes despistar cambiando las horas de las comidas ;)
      Eso he oído... he encontrado el programa, ya probaremos, pero no será lo mismo...snif!

      Eliminar
  3. Todas decíamos eso al principio... Pero tarde o temprano caerás. Cuando dejen de llamarte o mandarte sms, al final acaba pasando...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Eso me temo Nosu... o te adaptas o mueres. Pero prefiero retrasarlo al máximo porque tengo miedo de volverme una zombie más.

      Eliminar
  4. No cal dir que signaria una per una les teves paraules en aquest post; i afegir també que ara tenir tf normal permet diferenciar clarament entre la gent que té interès real en tu i la que no; els primers continuaran contactant amb tu encara que s'hagin de gastar 15 cèntims; la resta et marginarà per aquesta absurda excusa de 'l'amic car', encara que s'hagin gastat 400 euros per un Sillyphone que els està tornant encara més gilipolles del que ja som tots de sèrie com a èssers humans.

    ResponderEliminar
  5. Fixa't si és absurd el raonament de l'amic car, que et pressionen per comprar-te Sillyphone "perquè el whatsapp és gratis", però en canvi els dius que t'escriguin per twitter o facebook (que també ho poden fer des del telèfon i tampoc costa un cèntim), i els fa pal o no veuen els missatges que els has enviat per allà. La gent és cada dia més lerda...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. En aquest tema ja saps que estem 100% d'acord, com ho estic amb la reflexió que has afegit. Tens raó, jo també els dic que m'escriguin pel facebook però no hi ha manera, no els treus del coi de whatsapp o line, el lerdisme és una malaltia en augment.
      A mi el que em fa pal de veritat és gastar-me 400€ en un mòvil! trobo escandalós anar pel món amb una cosa tan cara. I si me'l roben i si se'm trenca? nono, prefereixo anar amb el meu mòvil prehistòric que visc més tranquil·la.

      Eliminar
  6. Mola demasiado el vídeo de las fotos de Instagram, red social que me encanta y que en mi opinión se está merendando a las demás por lo sencillo y lo inmediato de su funcionamiento.

    Yo hasta hace poco (abril si no recuerdo mal) no he tenido smartphone y lo cierto es que hasta antes de comprarlo no he tenido problemas para relacionarme. No me he perdido planes y la gente me ha hablado por otros medios. Este tipo de avances y facilidades deberían tomarse como eso, mejoras para nuestra vida y nuestra comunicación, pero como ocurre con muchas cosas, al final les acabamos dando un mal uso.

    Yo lo siento por el que me escriba un whatsapp antes de que me levante de la cama, me haya lavado la cara y tenga el desayuno puesto, es cuando enciendo el wifi o el 3G. Y lo siento también por el que me escriba cuando estoy almorzando, a no ser que espere algo importante no voy a prestar atención. Y como eso, cuando estoy con gente. No me gusta prestar más atención a una máquina que a una persona y es muy sencillo decir "oye, voy a mirar un momentito no vaya a ser importante", echar un ojo a las notificaciones y dejarlo si no es algo de vida o muerte... Pero lo dicho, hay quien no es capaz de no dejarse esclavizar por las tecnologías. Y a mí me encanta mirar a la gente a los ojos cuando me habla.

    Yo tengo clara una cosa: el día que vea a uno o una estamparse o caerse por ir tecleando en el móvil, sé de una que aparte de reírse en su cara, no va a hacer otra cosa ni se va a agachar a echarle una mano. (Y encima me llamarán maleducada y me dirán que qué poco de to... xD)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Qué alegría volver a leerte por aquí Butterflied! :)
      Soy fan de Instagram, es la única razón por la que me compraría un smartphone.

      Comparto tu reflexión. Los smartphones son un avance tecnológico que en principio debe facilitarnos la vida, pero como con todo, hay gente que hace un mal uso de ellos.
      ¡Ojalá todo el mundo hiciera como tú, Butter! eso sí tiene sentido, pero como siempre el sentido común, es el menos común de los sentidos y
      la gente tiende a hacer más el lerdo que otra cosa.

      jajaja eso mismo haré yo! ;D

      Eliminar
  7. Reconozco que yo sí uso el móvil (lo de smartphone no me sale decirlo >_<), con el whatsapp y demás aplicaciones y, la verdad, cuando mi novia y yo vivíamos a 300km, agradecí enormemente tener el teléfono en cuestión... lo que nosotras llamábamos "vida online" hubiera sido imposible de no contar con ello :D

    Ahora bien, y como dice Butterflied, por la noche desconecto datos y no apago el móvil por las temidas "emergencias", sino también...; del mismo modo, durante las comidas, encuentros con amigos, etc. el móvil desaparece.

    Uso el móvil, pero él no me usa a mi jaja

    Besis

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Cuando Id tenía smartphone estuve tentada de comprarme uno, justamente por eso, para poder charlar con ella. Aunque nuestra "vida online" se basa más en facebook y skype.

      Ese uso es el correcto, veo que todavía queda gente sensata ;)
      jajaja esa frase serviría de eslogan para una campaña contra la adicción al móvil XD

      Besos!

      Eliminar
  8. PD: Terminarás cayendo muajajaja ;)

    ResponderEliminar
  9. Pues yo tengo un móvil inteligente, que me saca de muchos apuros.
    La gran mayoría de personas tiene una amiga cara. Pero eso es una excusa barata. Hoy en día muchísimas personas tienen una tarifa fija al mes donde entran sms gratuitos y unas cantidades enormes de minutos en llamadas "gratis", quien no tiene una tarifa fija tiene otra que solo le cuesta 15cnt la llamada (establecimiento de llamada). Para algunas personas esos 15cnt será una gran cantidad y preferirán hablar por WathApp o Line. En mi caso tiro mucho de APP pero no me importa hacer 1, 2, 3,... llamadas con tal de tener una comunicación más fluida.
    En mi casa tenemos una caja para poner los móviles mientras comemos/cenamos XD y cuando hago de formadora en las formaciones paso una caja requisando móviles, la dejo en el centro del aula y siempre les digo que si es una llamada urgente pueden cogerlo si es otra cosa hasta la media parte nada (lo mejor de todo... que atienden mientras hablo y son más participativos).
    El vídeo de Instagram me ha dejado muy muy sorprendida... la cantidad de fotografías que hay de las mismas cosas y etiquetadas... estamos controlados en todo momento y encima es un control consentido.
    El de los robots una forma muy original de plasmar lo idiota que llegamos a ser con las modas.
    Que pases una feliz semana :D

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Eso mismo pienso yo, que lo de la amiga cara suena a excusa barata,jaja Pero hay gente muy perra y lerda, y parece que les pidas la vida cuando les dices que te escriban un sms o un mensaje al fb.
      Como dice Butterflied, todo es cuestión de como uses las nuevas tecnologías. Cuando Id tenía smartphone también nos sacaba de muchos apuros, sobretodo por el gps.
      Me gusta mucho la idea de la caja-recoge-móviles. Cuando tenga casa propia pienso aplicarla en mis comidas/cenas.
      Instagram ha sido todo un boom. Como toda app, hay gente que la sabe utilizar y otra que no, porque tela con las fotos chorras que hacen algunos...

      Feliz semana para ti también True :D

      Eliminar
  10. Cuando finalmente tenga smartphone no sé si me instalaré el whatsapp... si lo hago creo que haré como tú y pasaré de mensajes absurdos y al final la gente me dejará tranquila. Además creo que me pondría nerviosa escuchar constantemente el sonido de aviso de las notificaciones.
    En fin, cuando eso pase ya os mantendré informadas...
    Mola mucho!! ;D

    ResponderEliminar
  11. Yo soy una más de la que usan el whatsapp y tiene un grupo con sus tías para chatear y la verdad es que me lo paso pipa con las cosas que me cuentan mis familiares o mis amigos. Soy una enreda y me encanta recibir chistes, vídeos, imágenes...

    Eso sí cuando voy por la calle el móvil al bolso y si estoy con mis amigos también aunque ellos estén más pendiente del móvil que de otra cosa.

    Cierto es que al no tener internet salvo cuando estoy en mi casa no puedo recibir nada por la calle pero lo prefiero así. En casa conectada pero en la calle o de vacaciones prefiero tranquillidad.

    Por cierto, a mi también me da mucho pudor hablar en los transportes públicos, no me gusta nada.

    El vídeo de los robots idiotas, es buenísimo, lo que me he podido reír. Gracias por compartirlo.

    Besos

    Un saludo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Me parece muy bien el uso que le das al móvil :) A mí lo que me desespera es la gente que anda por la calle escribiendo y te atropella literalmente, o quedar con alguien que está más pendiente de su móvil que de ti.
      En fin, algo me dice que acabaré cayendo fatalmente en el mundo de los smartphones pero espero no volverme una zombie.
      ¿A ti también te pasa? cuando Id me llama y estoy en el tren, dice que me lo nota en como hablo, que estoy monosilábica jaja
      jeje de nada! yo también lo encuentro muy gracioso :)

      Besos!

      Eliminar