domingo, 31 de enero de 2016

Alive


Me parece que hace años que no pasaba por aquí. Ahora que he conseguido sacudirme un poco el cansancio y el estrés, vuelvo y no sé por donde empezar. 
El mes de enero ha sido muy largo e intenso. Trabajo nuevo, rutinas nuevas, muchas cosas que aprender. La primera semana la viví en un estado de surrealismo alucinatorio. Mi cerebro estuvo a punto de explotar con tanta información y cosas nuevas que aprender y asimilar. Mis nuevos compañeros se ven buena gente, pero a veces tengo la sensación que no tengo nada que ver con ellos. Intento no hacerle demasiado caso a algunas de mis primeras impresiones, pero lo cierto es que no me veo trabajando de esto muchos años. Mientras, intento adaptarme lo más rápido posible aunque odio la sensación de no dominar según que situaciones.

A eso, se le sumó la búsqueda de piso en Barcelona. Nunca pensé que fuera tan difícil y agotador encontrar casa. Después de horas de trabajo extenuantes, quedaba con Id y mi hermana pequeña (de momento vivirá con nosotras una temporada) para visitar pisos. Cuando encontrábamos uno que nos gustaba, al llamar a la inmobiliaria al día siguiente, nos decían que ya estaba reservado. Así que cuando volvimos a encontrar un piso que nos gustaba, apostamos en seguida por él. Pero como al sr. Murphy le gusta aparecer siempre que puede, al día siguiente -y cuando ya habíamos pagado la reserva- visitamos otro piso en Gràcia que también nos gustó mucho. Sea como sea, el piso que finalmente nos hemos quedado está genial, la pega es que no está en Gràcia (pero sí cerca ^^). 
Mañana firmaremos el contrato y por fin se acabará levantarme a las 6 de la mañana para hacer una hora y media de trayecto hasta el trabajo. Y es que estás semanas, como dice Id, he dejado de ser yo misma. Ahora soy una persona cansada que siempre tiene sueño. Eso hace que los fines de semana no tenga ganas de hacer nada, y eso sí que es grave. Lo único que me apetece es ver series con Id. Nuestro último descubrimiento, Agent Carter, otra serie con mujer protagonista, fuerte, lista y además guapísima. Os la recomiendo! Además hace un par de semanas empezó la segunda temporada y pinta tan interesante como la anterior.


La única excepción a tanto holgazaneo fue el fin de semana pasado, que lo pasé en el pueblo. Id también vino y aproveché para llevarla de excursión a un reserva natural que hay cerca.

foto: hiro

Ahora nos esperan un par de semanas movidas, con el traslado y la mudanza, pero muero de ganas de estar instaladas ya en nuestro piso.


14 comentarios:

  1. Todo requiere su tiempo de adaptación así que poco a poco con el curro y lo demás. Ooohhh, que bueno lo del piso!!!! Me alegro mucho Hiro!!!
    Si necesitáis ayuda avisar, se hará lo que se podrá.
    Respecto al cansancio, qué decir ya que no sepáis. Si me siento en el sofá caigo en el acto pasada cierta hora.
    Open house en breve!!!
    Petons de diumenge!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Tiempo y paciencia, dos cosas de las que escaseo bastante ^^', pero la circunstancia obliga.
      Muchas gracias M!!! :D
      Pues yo llevo tal cansancio que los fines de semana me los paso durmiendo, espero que cuando ya estemos instaladas eso cambie.
      Siiii, cuando podamos hacemos cena de inaguración ;)
      Petonets!!

      Eliminar
  2. Guarapis, Felicitats!!! open house yaaaa.
    Como es eso de que no es en Gracia pero si jajajajaja
    Muacks

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moltes gràcies Blau!!!! :D
      Sí, cena de inaguración pronto!!
      (ya te explicaremos jeje)
      Petons!!

      Eliminar
  3. PD: Dintre del meu desconeixement absolut... aquesta no es la novia del capità amèrica?

    ResponderEliminar
  4. Oooohhh! No serem veïns, doncs? Sigui com sigui, a gaudir-ho!! I de la nova feina també, per molt que adaptar-s'hi requereixi una de les coses que menys tinc: paciència!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Doncs no... :'( Però el proper pis que busquem, ja hem decidit que serà a Gràcia!!
      Paciència? que és això? jaja sí, jo també en tinc poca, i em fot que les circumstàncies m'obliguin a exercir-la.
      Petons!

      Eliminar
  5. ¡Mucho éxito con esta nueva etapa, querida Hiro!
    Yo también estoy adaptándome a mi trabajo y me he sentido como tú en muchas ocasiones (a veces, siento que no termino de adaptarme a las pláticas de los demás, o termino agotada para el fin de semana).
    Pero poco a poco el cuerpo y la mente van agarrando forma con las nuevas rutinas, horarios y exigencias.

    Deseo que su nueva casa quede preciosa, que la disfruten muchísimo.

    Un abrazo inmenso desde México :)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Muchas gracias Siberiana!:) veo que estamos en circunstancias y momentos vitales muy parecidos. Poco a poco yo también me voy amoldando a las nuevas rutinas, y ya no llego tan agotada a casa.
      Espero que pronto podré retomar mi actividad bloggera como antes.

      Muchas gracias guapa!! cada día que pasa nos vamos haciendo la casa un poco más nuestra ^_^

      Un abrazo grande desde Bcn!

      Eliminar
  6. Cuesta adaptarse a los cambios. Y las mudanzas, dan muuuucha pereza. Ahora ya hace algunos años que estoy en el mismo sitio, pero recuero esa época que cada año cambiaba de piso y conozco esa impotencia de llamar al día siguiente y que me dijeran que ya estaba reservado.

    ahora a disfrutarlo (aunque no esté en Gràcia!) y sobretodo disfrutar el vivir en pareja (pero no os convirtais en bolleras de manta sofá y peli cada finde! Sólo de vez en cuando ;)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Las mudanzas son lo peor!! aunque creas que tienes pocos trastos, a la hora de la mudanza parecen multiplicarse como gremlins. A ver ahora cuanto tiempo nos quedaremos en este piso...

      jajaja tranqui, este fin de semana (por culpa de la lluvia) ha sido el primero en que hemos hecho sofing con peli ;) Pero no sé que pasará cuando tengamos "Carol" en Dvd jeje...

      Eliminar